"Kazıklı Voyvoda" ve "Kont Drakula" olarak anılan Eflak Voyvodası 3. Vlad'ın esir tutulduğu rivayet edilen Tokat Kalesi, çay bahçesi olarak hizmet verecek. İl Kültür ve Turizm Müdürü Akyüz: "Kente hakim bir yerde olan kalede, insanların şehrin güzelliğini görmesi için çay bahçeleri olacak" dedi


Tokat Valisi Cevdet Can'ın desteğiyle kale de bir süre önce restorasyon çalışmaları başlatıldığını ve hala devam ettiğini ifade eden Akyüz, çalışmalar tamamlandığında kalenin turizme kazandırılacağını vurguladı.

Kale surları ve burçlarının yerleşim yerlerine düşmesini engelleyecek güçlendirme çalışmalarının yapıldığını, Duvarların daha sağlam bir hale getirilmesi için ve çıkış yollarının da yapılması yapılmasını planladıklarını söyleyen Akyüz çalışmaların tamamlanmasının ardından Kale'nin çay bahçesi olarak hizmet vermeye başlayacağını söyledi.



"TOKAT KALESİ"

Tokat Kalesi'nin kuruluş tarihine ve ilk kullanım dönemlerine ilişkin elde kesin bilgiler bulunmamaktadır. Fakat konumundan, plan özelliklerinden, yapım tekniği ve adının geçtiği kimi tarihsel olaylardan yola çıkılarak, yapının MS 5. ya da 6. yüzyıllarda yapılmış olduğu sonucuna varılmaktadır. Bu bulgulara ve çıkarımlara kalenin Evdoksia, Endoksia, Dokia gibi adlarla anılması eşlik etmektedir.

Yalnızca uzaktan bakınca değil, içten gördükten sonra da şunu söyleyebiliriz: yapının günümüze ulaşan kesimleri bile, onun yüzyıllar boyunca uğradığı ihmale ve tahribata karşın görkemini anlatmaya yeter.

Yazılı tarih, kalenin kuruluşundan sonra uzun yıllar Bizanslıların elinde kaldığını gösterir. Selçuklu ve Osmanlı devirlerinde savunma amacıyla onarılıp yenilenen kale, bir de dönem dönem kimi isyancılara ve yöneticilere hapishane ve sığınak olmasıyla ünlenmiştir. Kaleye en son hükmeden Osmanlılar da sanırız bu özelliğini vurgulamak için, "Çardak-ı Bedevi" demiş kaleye. 1277 yılında Memluk sultanı Baybars'ın Kayseri'ye ilerlemesinden sonra, Muineddin Pervane'nin II. Gıyaseddin Keyhüsrev'i kaçırmasını Ebu'l Fereç, "Sultanı alarak Doqia Kalesi'ne kaçtı." diye yazmaktadır. Bu sözler, kentin adının o günkü söylenişlerinden birini verdiği için de önemlidir.