Bence en büyük sorunumuz GÜLÜMSEMEMEK! İnsanlar günboyu birbirleriyle konuşuyor,seyahet ediyor,yeri geliyor çok farklı medeniyetlerden insanlarla yüzyüze geliyor en önemliside hasta, fakir veya engelli insanlara bırakın gülümsemeyi göz göze gelmekten korkuyor hale geldi.
Özellikle büyük şehirlerde herkes yoğun bir koşturmanın içinde ama insanlar ne ellerindeki telefondan başını kaldırıp çevresine bakıyor nede bir tebessüm gösterme nezaketinde bulunuyor.Bunu yapmak çok mu zor? İnsanlara Günaydın demek yada sadece yanından geçerken yüzümüzde bir tebessüm olması imkansız bir duygumu.Parklarda oynayan çocuklar engelli bir çocuğu gördüğü zaman ailelerin tavırlarına bir dikkat edin.Down sendromlu çocuklara bir gülümsemek çokmu zor.Özellikle aileler çocuklarını yetiştirirken çocuklarınıza gülümsemeyi öğretin,yolda yürürken,parkta oynarken engelli bir çocuk görürseniz en azından merhaba diyerek gülümsemesini isteyin hatta bunu ilk siz yapın.
Hersabah toplu taşıma araçlarında milyonlarca insan yolculuk yapıyor sabah saat 06:00 -10:00 saatleri en azından Günaydın Hayırlı işler Bol gülücülüklü mutlu bir gün dileriz gibi bir anons niye olmasın, İş yerlerinde Cadde girişlerinde, Duraklarda neden gülümseyen çocuklarla dolu resimler,karikatürler veya afişler olmasın.
Hep söylenir iş stresi,trafik çilesi, geçim derdi, çocukların eğitimi vs vs bu uzar gider.Hayat devam ettiği sürece eğer insanlar gülümsemeyi bu denli unutmaya veya karşılıklı selam vermeyi Merhaba demenin bile ağızdan zor çıktığı günler gelecek için çok zor ve çetin günleri beraberinde getirecektir.
Artık herkes teknolojinin kurbanı oldu.Telefonlar insanları esir aldı. Mesela en azından evinizde bir gün deneyin herkes telefonunu kapatıp birkaç saat demiyorum kaç dakka durabiliyor.Misafirlikler öldü,yanyana toplaşıp sohbet edilen ortamlar bitti ve sadece insanlarda sankı kendini kanıtlamak zorundaymış gibi yaptığı herşeyin, giydiği elbiseden yediği yemeğe,gezdiği yerlerden katıldığı ortamlara bir fotograf çekip atma duygusu herşeyin önüne geçti.Telefon hayatımızın vazgeçilmeziydi ama artık İnsanlar telefonun vazgeçilmezi oldular.
Kısacası hayata ve insanlara gülümseyelim,günümüzün kanserden de daha tehlikeli olan teknoloji hastalığı karşısında daha dikkatli olalım duygularımızı sosyal ortamlarda değil yüzyüze paylaşalım.Evimize geldiğimiz zaman kumandanın yerini değil ailenizin gözlerinin içine bakın ve ailenize zaman ayırın.Çocuklara ödül olarak aldığınız her teknolojik eşyanın çocuğunuza hükmetmesine izin vermeyin.Saatlerce bilgisayar,tablet vb oyun konsolları başında oturtmayın.Bugün bunlara izin verdiğiniz çocuk gelecekte gülümsemeyi unutan, merhaba'dan uzak bir bireyden başkası olmayacaktır.
Şunu unutmayalımkı Teknolojiyi bu hale getiren insanlar sizin kadar kullanmıyorlar.....
Bir günaydın ve bir tebessümü insanlardan esirgememeniz dileğiyle
Sezgin Kanat